جامعه جهانی قطعا می‌تواند ژاپن را درباره تخلیه فاضلاب هسته‌ای پاسخگو سازد
دولت ژاپن سه شنبه ۲۲ آگوست (۳۱ مرداد) جلسه‌ای تشکیل داد و تصمیم به آغاز تخلیه آب آلوده به مواد هسته‌ای از نیروگاه برق هسته‌ای «فوکوشیما دایچی» را به اقیانوس در تاریخ روز پنجشنبه ۲۴ آگوست (۲ مرداد) گرفت. این تصمیم در حالی اعلام شده که مخالفت‌های شدیدی چه در داخل و چه در خارج این کشور وجود دارد.
این زمان‌بندی دولت ژاپن سرشار از محاسباتی است که هم با قصد قبلی صورت گرفته و هم به عنوان یک اقدام سریع در نظر گرفته شده است.
اطلاعاتی که به دست نشریه «گلوبال تایمز» رسیده نشان می‌دهد تاریخ نهایی تخلیه فاضلاب هسته‌ای مکررا تغییر کرده، تا حدی به دلیل قصد اعضای مشخصی از کابینه ژاپن برای فراهم کردن «آخرین تابستان پاک» برای مردم این کشور.
با این وجود اکنون به نظر می‌رسد که حتی اگر امسال «آخرین تابستان پاک» باشد، دولت ژاپن نمی‌خواهد اجازه دهد مردم این کشور و کل جهان آن را به طور کامل تجربه کنند.
همانگونه که طرف چینی گفته، «خودسریِ ژاپن برای تخلیه فاضلاب هسته‌ای به اقیانوس بی تردید محیط زیست دریایی جهان و سلامت کل بشر را در خطر قرار می‌دهد.»
زمانی که دریچه‌های مخازن بیش از یک میلیون تن پساب هسته‌ای به سوی اقیانوس آرام باز شود، این کار با یک روز یا دو روز پایان نمی‌یابد. به عبارت دیگر تخلیه بدون وقفه ۳۰ سال یا حتی بیشتر به طور خواهد انجامید.
در تاریخ بشر چنین سابقه‌ای از یک تخلیه گسترده و طولانی فاضلاب هسته‌ای به اقیانوس وجود ندارد. با توجه به تاثیرات ماندگاری مواد رادیو اکتیو، هیچ کس از وسعت پیامدهای شدیدی که با باز شدن این «جعبه پاندورا» دامن بشر را خواهد گرفت، اطلاعی ندارد.
۲۴ آگوست ۲۰۲۳ در حافظه تاریخی بشر احتمالا به عنوان روزی فاجعه بار برای محیط زیست دریایی ثبت خواهد شد.
طی دو روز گذشته افرادی از صنعت ماهیگیری ژاپن دوباره «مخالفت شدید» خود با طرح تخلیه فاضلاب هسته‌ای به دریا را ابراز داشتند. جدیدترین نظرسنجی نشان می‌دهد که ۸۸.۱ درصد ژاپنی‌ها نگران آسیب احتمالی به وجهه ژاپن به دلیل طرح تخلیه فاضلاب آلوده هستند. این باور افکار عمومی ژاپن کاملا گویای همه چیز است. با این وجود، دولت ژاپن این دیدگاه‌ها را نپذیرفته و سیاست مقرر خود را به هیچ وجه تغییر نداده است.
تصفیه پساب هسته‌ای در واقع یک مساله علمی است اما دولت ژاپن نمی‌تواند از علم به عنوان یک بهانه استفاده کند. طرف چینی از جمله گلوبال تایمز قبلا سرمقاله‌های فراوانی را منتشر ساخته و به آسیب طرح تخلیه فاضلاب هسته‌ای برای محیط زیست دریایی از منظر علمی اشاره کرده است.
قصدی برای ورود دوباره به این بحث علمی در اینجا نداریم اما یک سوال ساده از دولت ژاپن می‌پرسیم.
همزمان با اعلام زمان تخلیه، «کانتو» و مناطق شمال ژاپن در حال رنج بردن از خشکسالی شدید هستند و برخی منابع آب کشاورزی در استان «نیگاتا» نیز اخیرا خشک شده‌اند و به خشک شدن غلات در بسیاری از مزارع منجر گشته است.
از آنجایی که دولت ژاپن بارها تضمین کرده که این پساب هسته‌ای ایمن و بی خطر و حتی قابل آشامیدن است، پس چرا از این آب برای مقابله با خشکسالی استفاده نمی‌کند؟ منطقه کانتو فاصله چندانی از نیروگاه فوکوشیما ندارد. آیا این یک اسراف عظیم نیست که این حجم از آب گرانبها و قابل آشامیدن را به دریا بریزند؟
دیدگاه چین در قبال تخلیه فاضلاب هسته‌ای روشن و استوار بوده است. این دیدگاه مبتنی بر نقطه‌نظر حفاظت از عموم مردم و منافع طولانی‌مدت بشریت از جمله مردم ژاپن است نه از سر تلاش برای درگیری با ژاپن.
یک ضرب‌المثل چینی و ایرانی وجود دارد که می‌گوید «آب رفته به جوی بر نمی‌گردد.»
هنگامی که آب آلوده به مواد هسته‌ای در اقیانوس ریخته شود، پیامدهای آن غیرقابل بازگشت هستند. ژاپن نمی‌تواند از مسئولیتی که باید آن را بر عهده بگیرد، فرار کند.
