خطرات نشست کمپ دیوید برای آسیا-اقیانوسیه
با وجود آتش سوزی های گسترده در هاوایی، تمرکز دولت جو بایدن بر دیدار روز جمعه او با «یون سوک یول»، رئیس جمهور کره جنوبی و «فومیو کیشیدا»، نخست وزیر ژاپن در کمپ دیوید ایالات مریلند است که پشت پرده بسیاری از حساس ترین مقاطع در سیاست خارجی ایالات متحده در همان جا رقم خورده است.
همه شواهد نشان از تشکیل یک اتحاد امنیتی سه جانبه میان این سه کشور دارند. ابتدا دولت «یون» بود که در ماه مارس با پیشنهاد کنار گذاشتن اختلاف تاریخی دو کشور دست همکاری به سوی دولت ژاپن دراز کرد و از همین طریق مسیر برای ادغام همکاری های امنیتی جداگانه ایالات متحده با کره جنوبی و ژاپن هموار شد. تشکیل چهارچوب این همکاری امنیتی سه جانبه به آن معنی خواهد بود که کره جنوبی باید بخش بزرگی از بدنه نیروهای نظامی خود را به جای کره شمالی در حالت استقرار برای مقابله با تهدید «چین» قرار دهد. با گذشت ۳۰ سال از پایان یافتن جنگ سرد، بسیار جای تأسف دارد که تنها به خاطر تحرکات سیاسی یک نیروی خارج از منطقه، این اتحاد بتواند به عنوان مقدمه ای برای شکل گیری سازمانی شبیه به پیمان آتلانتیک شمالی در آسیا عمل کند.
بازی با کارت تایوان، مسائل مربوط به دریاهای جنوبی و شرقی چین و یا اختلافات ناشی از تحریکات خود آمریکا در زمینه فناوری، همگی جنبه های مختلف کوته بینی چین در راهبرد خود برای محدود کردن چین هستند. نشست کمپ دیوید نیز آخرین موردی است که به این فهرست اضافه خواهد شد. کره جنوبی با اضافه شدن به این اتحاد امنیتی سه جانبه دیگر یک بازیگر مستقل در امور منقطه نخواهد بود و تبدیل به ضمیمه ای برای راهبرد آمریکا در منطقه «هند و اقیانوس» خواهد شد و انتظار می رود که مانند ژاپن به عنوان اهرمی برای حفظ سلطه آمریکا در این منطقه عمل کند.
سئول و توکیو هر دو باید متوجه باشند که صلح و ثبات بلندمدت منطقه، یک محیط خارجی پایدار را برای توسعه اقتصادی آنان فراهم آورده است و توسعه اقتصاد چین به عنوان کشوری با بیشترین منابع، بازار، پایگاه های صنعتی و مراکز لاجستیک است که توسعه پایدار منطقه را موجب شده است.
قمار این دو کشور بر سر آینده خود با انتخاب ملحق شدن به بازی کوته بینانه ژئوپلتیکی ایالات متحده جز پوچی برای آنان به همراه نخواهد داشت و با چنین اقدامی آنان همکاری را به تقابل و اتحاد را به تفرقه و دوستی را به دشمنی بدل خواهند کرد.
