دوستی سنتی «چین-ویتنام» چگونه می‌تواند احیا شود؟
در حوزه روابط میان کشورها وقتی نوبت به «رفقا و برادران» می‌رسد، بسیاری در وهله اول به چین و ویتنام فکر می‌کنند. از لحاظ تاریخی این دو کشور سوسیالیست به عنوان همسایگان نزدیک، از همدیگر حمایت کرده، از یکدیگر فرا گرفته و داستان‌های دوستی سنتی فراوانی را روایت کرد‌ه‌اند؛ پایان سال گذشته دو طرف مشترکا ساخت یک جامعه راهبردی مهم چین-ویتنام با سرنوشت مشترک را اعلام کردند و فصلی جدید در توسعه روابط میان دو حزب و دو کشور گشودند؛ اکنون، در یک دوره حساس برای توسعه و احیای این دو کشور، چگونه می‌توان دوستی سنتی میان چین و ویتنام را احیا کرد؟
طی سفر رسمی «تو لام» دبیرکل کمیته مرکزی حزب کمونیست و رئیس جمهور ویتنام به چین که از ۱۸ تا ۲۰ آگوست (۲۸ تا ۳۰ مرداد) صورت گرفت، دو طرف مشترکا به سوال فوق پاسخ دادند.
آقای تو لام اوایل ماه جاری میلادی به عنوان دبیرکل کمیته مرکزی حزب کمونیست ویتنام انتخاب شد و این نخستین سفر خارجی وی از زمان تصدی این منصب به حساب می‌آید. بنا بر این سفر به چین نشان دهنده سطح بالا و ماهیت راهبردی روابط چین-ویتنام است.
«شی جین پینگ» دبیرکل کمیته مرکزی حزب کمونیست و رئیس جمهور چین ۱۹ آگوست (۲۹ مرداد) با همتای ویتنامی خود دیدار کرد و دو طرف بر واژه‌های «اولویت» و «تعمیق» تاکید کردند.
چین اظهار داشت که ویتنام را به عنوان یک اولویت در دیپلماسی همسایگی خود در نظر می‌گیرد و دو طرف باید به تعمیق ساخت یک جامعه راهبردی مهم چین-ویتنام با سرنوشت مشترک ادامه دهند و ۶ الگوی توسعه بیشتر را تقویت کنند؛ ویتنام نیز اظهار داشت که چین را به عنوان یک گزینه راهبردی و اولویت برتر در سیاست خارجی خود در نظر می‌گیرد، مشارکت همکاری راهبردی جامعه میان چین و ویتنام را مطابق با هدف کلی ۶ الگوی توسعه بیشتر تعمیق می‌بخشد و ساخت ساخت یک جامعه راهبردی مهم چین-ویتنام با سرنوشت مشترک را ترویج می‌کند.
تحلیلگران بر این باورند که اظهارات دو طرف نه فقط منعکس کننده دوستی خاص میان چین و ویتنام است بلکه نشان دهنده تمایل و عزم طرفین برای تعمیق همکاری در دوره حیاتی توسعه و احیای این مناسبات است و مسیر توسعه روابط میان دو حزب و دو کشور را مشخص می‌کند.
تعمیق ساخت یک جامعه چین-ویتنام با سرنوشت مشترک نه تنها بر توسعه دو کشور تمرکز دارد بلکه به جهان نیز ارتباط دارد.
دو طرف در آینده همچنین هماهنگی و همکاری خود تحت سازوکارهای چندجانبه مانند «سازمان ملل»، «آسه‌آن» و «همکاری لانکانگ-مکونگ» را توقیت خواهند کرد، همکاری در چارچوب سه ابتکار مهم جهانیِ پیشنهادیِ چین را ترویج می‌بخشند و چندقطبی سازی برابر و منظم جهانی و جهانی سازی اقتصادی فراگیر را ترویج می‌کنند.
این بی شک موهبتی برای صلح و توسعه منطقه‌ای و جهانی محسوب می‌شود.
