وقتی سیاسی سازی، عرصه پاک ورزش را آلوده می‌کند
سه روز مانده به افتتاحیه «المپیک تابستانی ۲۰۲۴» در پاریس، تیم شنای چین از هم اکنون عنوان «قهرمان» را کسب کرده است.
گزارش منتشره از سوی «فدراسیون جهانی ورزش‌های آبی» نشان می‌دهد که شناگران چینی از شروع سال جاری میلادی با میانگین ۱۳ تست به ازای هر نفر، بیشترین آزمایش را داده‌اند. با احتساب تست‌های انجام شده توسط سایر نهادهای ضد دوپینگ، ورزشکاران آبی که در پاریس شرکت می‌کنند به طور میانگین ۳.۴ بار مورد آزمایش قرار گرفته‌اند.
پشت این «دستاوردِ» نه چندان مستحق ستایش، می‌توانیم شاهد تمایل ورزشکاران چینی برای اثبات بیگناهی خود از طریق همکاری با انواع تست‌های دوپینگ و همچنین محاسبات خودخواهانه ایالات متحده برای سیاسی سازی ورزش باشیم.
البته که چنین تضاد آشکاری در اعداد کاملا شگفت‌انگیز است – و ممکن است برای بسیاری از مردم چین تلخ یا حتی ناعادلانه به نظر برسد. این امر با این وجود به نوعی دیگر نشان می‌دهد که ورزشکاران چینی آنقدر اعتماد به نفس دارند که در تست‌های مشروعیت دستاوردهایشان همکاری کنند. یک ضرب المثل باستانی چین وجود دارد که در زبان فارسی معادل آن «طلا که پاکه چه منتش به خاکه» است. در مورد ورزش هم ورزشکار واقعی از آزمایش نمی‌ترسد.
واکنش اخیر آمریکا به این رویداد در مقایسه با آرامشی که شناگران چینی نشان دادند، کاملا نفرت انگیز به نظر می‌رسد. اوایل ماه جاری میلادی، تایید شد که وزارت دادگستری ایالات متحده در حال تحقیق درباره پرونده آلودگی سال ۲۰۲۱، ۲۳ شناگر در چین است. اندکی پس از آن رسانه‌های آمریکا، با جلب نظر افکار عمومی- حمله به ورزشکاران چینی را درست قبل از المپیک پاریس شروع کردند و در تلاش برای همکاری با واشنگتن به منظور ترسیم سیمایی منفی از چین، انتشار گسترده گزارش‌ها درباره این حادثه را آغاز نمودند.
و این پرونده سازی آشکار حتی به «آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ» (WADA) هم کشیده شد و این نهاد هم که ثابت شده بود تحقیقاتش در خصوص پرونده ۲۰۱ بدون هیچگونه طرفداری صورت گرفته، توسط مقامات ضد دوپینگ آمریکا مورد انتقاد قرار گرفت. همانطور که «ویتولد بانکا» رئیس WADA گفت: این پروند به عنوان یک ابزار ژئوپلتیکی مورد استفاده قرار گرفت.
این نمایش مضحک که بیشتر آمریکا به بزرگنمایی آن می‌پردازد، مثال آشکار این است که چگونه واشنگتن مغز خود را برای سیاسی کردن ورزش به کار می‌گیرد.
آمریکا با انگیزه شرکت در رقابتی فراگیر با چین، نه تنها از هر فرصت ممکن برای آغاز یک تهاجم کوچک علیه چین استفاده می‌کند، بلکه همه چیز را از دریچه جنگ سیاسی می‌بیند.
در حقیقت رویکرد مداخله جویانه آمریکا به حوزه ورزش هم کشیده شده است. در سال ۲۰۲۰ «قانون ضد دوپینگ رودچنکوف» که به مقامات واشنگتن «اختیار تعقیقب قضایی افراد به دلیل توطئه‌های دوپینگ در مسابقات ورزشی بین‌المللی شامل ورزشکاران آمریکایی» را می‌دهد، به قانون تبدیل شد. اما چنین تلاشی برای استفاده از قانون داخلی در جهت مداخله در کار سازمان‌های ورزشی بین‌المللی و نهادهای مرتبط فقط باعث می‌شود آمریکا اعتبار جهانی خود را از دست بدهد.
هرگونه رویداد ورزشی جهانی باید به عنوان سکویی باشد که از تفاوت‌های سیاسی، نژادی و فرهنگی عبور کند. ایالات متحده عرصه ورزش را که قرار است پاک باشد را با مانورهای سیاسی کثیف خود آلوده کرده و رویدادی که توسط مردم سراسر جهان جشن گرفته می‌شود را به عرصه‌ای سیاسی برای حقه‌های کم اهمیت و بی ارزش خود تبدیل کرده است. و در این میان تیم چین تنها قربانی نیست – اقدامات ایالات متحده همچنین به طور کامل روح بازی جوانمردانه که ورزشکاران و تماشاچیان به دنبال آن هستند را به خطر می‌اندازد.
پیش بینی می‌شود که آمریکا در المپیک پیش رو، به دردسازی ادامه دهد و با بهانه دوپینگ در امور روز مره و عادی ورزشکاران چینی مداخله کند و روحیه تیم چین را به هم بریزد.
از سوی دیگر ورزشکاران چینی با رفتاری شرافتمندانه از سیاه‌نمایی‌ها و حملات نمی‌هراسند. با این وجود جامعه بین‌المللی هنوز راهی دراز برای بازگرداندن رویدادهای ورزشی به رنگ اصلی و واقعی خود و جلوگیری از تسری کثیفی سیاسی سازی به عرصه پاک ورزش در پیش دارد.
