خشونت سلاح؛ تهدیدی برای «سلامت دموکراسی» در آمریکا

داده‌های جدید «آرشیو خشونت سلاح» که یک سازمان غیرانتقاعی آمریکایی است نشان می‌دهد با گذشت کمتر از دو ماه از سال جاری میلادی، ۸۱ نفر طی تیراندازی‌های جمعی در ایالات متحده جان خود را از دست داده‌اند.

«جاناتان ام.متزل» پزشک، جامعه شناس و پژوهشگر سیاست اسلحه، اخیرا مقاله‌ای را در وب‌سایت مجله «تایم» منتشر کرد و گفت «سلامت عمومی» عبارت رایجی است که توسط لیبرال‌های آمریکایی برای درک تفنگ‌ها و آسیب‌ها و ضرباتی که آنها باعث می‌شوند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اسلحه‌ها تهدیدی غیرقابل قبول برای اخلاق آمریکایی ایجاد می‌کنند و تعداد این تهدیدات فقط در حال افزایش است. اسلحه در ایالات متحده دیگر فقط یک موضوع مرتبط با سلامت نیست بلکه یک مساله نژادی، تاریخی و تنوع است.

برای مثال در جاهایی مثل نیویورک، مریلند و ارگُن وقتی قضات و دادگاه‌های حامی سلاح آشکارا قوانین ایمنی اسلحه مورد حمایت رای‌دهندگان را لغو می‌کنند، بررسی پیشینه و مقررات هشدار دهنده، اثر جبران‌کننده اندکی پیدا می‌کنند.

سیاست اسلحه به دلیل آنکه حامیان مالی، سیاستمداران و قضات طرفدار سلاح نقش مهمی را در سیاست داخلی و خارجی آمریکا، از جمله انتخاب باروری زنان، حق رای، و آزادی بیان بازی می‌کنند، در حکومت نفوذ می‌کند.

طبق این مقاله، هنگامی که شبه نظامیان مسلح در آمریکا رای دهندگان را در حوزه‌های رای گیری تهدید می‌کنند یا وقتی که فروشندگان اسلحه از ترس و توهم توطئه مردم درباره ایمنی سوء استفاده می‌کنند، نگرانی سفیدپوستان را در خصوص خشونت و سرقت علیه آمریکایی‌های سیاه پوست تحریک می‌کنند و در عین حال از نگرانی‌های عمومی در مورد خشونت پلیس سوء استفاده می‌نمایند، وقتی تفنگ‌های نیمه خودکار به سیاهپوستان و لاتین تبارها فروخته می‌شود، اسلحه‌ها ایالات متحده را متشنج می‌سازد و عمیق‌ترین شکاف‌های اجتماعی را به وجود می‌آورد.

اینها و مثال‌های دیگر نشان دهنده این است که اسلحه فقط یک موضوع مرتبط با سلامت نیست: این یک مساله نژادی، تاریخی و تنوع است.

همانگونه که «جیله بوییه» ستون نویس گفته است، سیاست سلاح «چالشی برای امکان یک جامعه باز و دموکراتیک» محسوب می‌شود.

به عبارت دیگر، این فقط تهدیدی برای سلامت عمومی نیست؛ «راث بن-غیات» مورخ نوشته است که اسلحه «فرهنگ مدنی قوی و یک جو عمومی که به اعتماد اجتماعی و نوع دوستی کمک می‌کند، را تهدید می‌نماید».

متزل گفت که پنج سال گذشته را به مصاحبه با دارندگان سلاح و قربانیان خشونت سلاح در جنوب آمریکا سپری کرده است. پژوهش او بارها و بارها نشان داده که در حالی که چارچوب‌های سلامت می‌تواند در سطح پزشکی و اخلاقی تحت تاثیر قرار بگیرد، در سطح سیاسی، تاثیرگذاری کمتری دارد.

به عنوان مثال به نظر می‌رسید در تیراندازی «نشویل» مانند بسیاری دیگر از موارد نیاز به قوانین سختگیرانه‌تر سلاح را اثبات کرده است. اگر قانون پرچم قرمز (قوانین هشدار دهنده علیه کسی که احتمال خطرآفرینی او با اسلحه وجود دارد) اجرا شود، فرد مهاجم به احتمال زیاد پیش از ارتکاب تیراندازی متوقف می‌شود به جای آنکه به راحتی قادر باشد سلاح بخرد و آن را حمل کند.

بسیاری از مالکان اسلحه در جنوب آمریکا حتی کسانی که از ایمنی سلاح حمایت می‌کنند، درباره سیاست‌هایی ابراز نگرانی کرده‌اند که مستلزم ارائه اطلاعات شخصی آنها در پایگاه‌های داده‌های دولتی یا گسترش اختیارات پلیس از طریق دستورات منع مدنی است.

به اعتقاد آنها این رفتا، تهدیدی برای استقلال شخصی آنهاست. یکی از ساکنان «تنسی» که چندین قبضه اسلحه AR-15 دارد به متزل گفت «مردم این ایده را پذیرفته‌اند که دولت آمریکا قرار نیست شما را از خشونت سلاح نجات دهد. این اسلحه‌ها موثرترین وسیله پاسخگویی آنهاست.»

این مقاله تاکید می‌کند که اسلحه به شکل روزافزونی به پاسخ مستقل آمریکایی‌ها به احساس نااطمینانی تبدیل شده است.

در سطح ایدئولوژیکی، خرید اسلحه در هنگام خطر، یک باور نئولیبرالی را برجسته‌ می‌سازد که مدت‌هاست زیربنای مباحث حقوق اسلحه بوده است مبنی بر اینکه امنیت شما مسئولیت شماست چرا که دولت آمریکا از شما محافظت نخواهد کرد.

به باور متزل در این لحظه «مخاطره» در دموکراسی آمریکایی، ایمنی سلاح باید زندگی مردم را به صورتی که آنها بتوانند ببینند و احساس کنند، بهبود بخشد و این چیز مسخره‌ای است که ایالات متحده قوانین سلاح ملی جامع ندارد.

با توجه به اینکه مردم برای تصویب اساسی‌ترین قوانین می‌جنگند، لازم است یادآوری شود که اسلحه موضوعی در حوزه حقوق خودشان است؛ آنها همچنین نمادها، اشیاء مادی و مجریان مرگبار در یک مبارزه بزرگتر درباره آمریکا هستند. ما چه کسی هستیم و چه کسی خواهیم شد؟