پیام دریانورد_ نویسنده و کارگردان “کابوس کابوس”: برای بهتر شدن هر ساختاری لازم است که ساختار شکنی صورت بگیرد

پیام دریانورد، در حوزه سینما و تئاتر فعالیت می‌کند. او مدرک کارشناسی رشته کارگردانی سینما دارد و تحت نظر مرحوم استاد امین تارخ و نادیا فرجی_ بازیگر تئاتر، آموزش بازیگری را گذرانده است.

تاکنون، در تئاتر و فیلم‌های کوتاه بازی کرده‌ است و البته بازی در یک پروژه بلند که هنوز پخش نشده است را نیز در کارنامه کاری خود دارد. او بازیگری و ساخت فیلم را در آموزشگاه عطاپور تدریس می کند.

دریانورد این روزها در حال تمرین برای یک نمایش تئاتر به نام “پنچری” و ساختن چند فیلم کوتاه است. آخرین پروژه‌ او به نام “کابوس کابوس” است که به تازگی به اتمام رسیده است. ما نیز به همین بهانه گفتگوی کوتاهی با او گرفته ایم که چکیده ای از آن را در ذیل می خوانید.

_ چه شد تصمیم به نوشتن و ساخت “کابوس کابوس” گرفتید؟

این امر شاید برگردد به مادینگی وجودیم، همان طور که می دانید وجود درون هر انسانی از نظر روحی و روانی متشکل از نرینگی و ماده‌گی است، به همین دلیل رفتارهایی که از جنس مذکر در جامعه و حتی خودم ممکن است رخ دهد و انجام گیرد، درونم و آن قسمت ماده‌گیم را دچار خراش و زخم و … کرده است و می کند.
در واقع این کار شاید ابتدا تلنگری به خودم بوده و بعد به دیگران.
راجع به جنس مذکر گفتم اما فرقی نمی کند که ما از کدام طرف بوم بیوفتیم. اگر این اتفاق برعکس هم باشد، باز خوب نیست و آسیب زننده است و تنها زمانی به آرامش نسبی می رسیم که بتوانیم تعادل را حفظ و رعایت کنیم .

مهمترین ویژگی “کابوس کابوس” از نظر شما چیست؟

به صلح رسیدن ، اول درونی و بعد هم بعد بیرونی.
با فرمول دعوت کردن میزبان به میهمانی و ضیافتی که خودش یا خودمان ترتیب داده ایم .

_ “کابوس کابوس” یک ویژگی خاص دارد و در واقع ساختارشکن است در مسیر ساخت با مشکلی مواجه بودید؟

همیشه در انجام هر کاری مشکلات خاص خودش وجود دارد. کار ما هم مستثنی از این قاعده نیست اما واقعا با همدلی تمام اعضای گروه و دوستانی که دوستی و رفاقتشان را ثابت کردند، مشکلات و اتفاقات به کمترین صورت ممکن اذیت کننده رسید.

نکته ای که در این راستا داشتیم این بود که بازیگرانمان از نظر ذهنی و گاردی کامل هم سو بود. مانع تراشی نداشتند و حرف و نظرشان در جهت موافق بود و این در تمرینات بسیار کمک کرد.

ممکن است تنها مورد از طرف جنسیت مذکر، یک پس زنندگی یا چلنج و درگیری برای قبول نکردن داشته باشیم که البته در حین کار و عوامل این موضوع را متوجه نشدم و این امیدوارم کننده بود .

فکر می کنید آیا این تابوشکنی به جذب مخاطب کمک می کند و چه تاثیری بر مخاطبان دارد؟

امیدوارم که برای مخاطب جذاب باشد و بتواند چند دقیقه آنها را به دنیای ذهنی ما ببرد اما در کل فکر می کنم حداقل بیش از نیمی از مخاطبین این کار که بانوان عزیز هستند، کار را دوست خواهند داشت و امیدوارم که نیم دیگر هم حداقل بدون گارد به تماشای این فیلم بنشینند.

تنها تاثیری که امیدوارم بتواند روی مخاطب داشته باشد، ایجاد تفکر و یک لحظه ایستادن و نگاه کردن به مسیری است که آمدند و خواهند رفت.

فکر می کنید چقدر در ساخت این فیلم موفق بوده اید؟

برای جواب این سوال شما رو ارجاع می دم به مصاحبه ی مرحوم استاد هوشنگ ابتهاج (سایه)
او می گفت؛ که من شاید توانسته باشم ۲۰ تا ۳۰ درصد از آن حسی که درونم می جوشد را بیان کنم، چون مصداق بیرونی برای بسیاری چیزها وجود ندارد و فقط چیزی را می توانم بگویم که تمامی افراد به آن واقف باشند، مثل صندلی که همه می دانند که صندلی چیست.
در کل در تمام کارهای هنری ۱۰۰ وجود نداره و نخواهدم داشت ، چون کلن هنر انتها نداره
اما به عنوان سازنده ی کار می توانم بگویم ساخت این کار  برایم راضی کننده بوده است.

سخت ترین زمان در ساخت این فیلم چه زمانی بود؟

همیشه لحظه ی شروع هر کاری سخت ترین لحظه ی آن کار است، چرا که هماهنگ کردن تمامی عوامل در جای خود، به طبع کار راحتی نیست و بعد از آن تقریبا کار روی غلتک می افتد و مسیر خودش پیش می رود.
اما آخرین سکانسی که گرفتیم به خاطر رجی که زده بودیم تقریبا ۳-۳:۳۰ صبح بود و کل تیم تقریبا ۱۶-۱۷ ساعت سر پا بودند و به همین دلیل این سکانس هم واقعا سخت بود .

چقدر زمان و بودجه صرف ساخت این فیلم شده است؟

بودجه ی کار محدود بود به همین دلیل از ابتدا سعی کردیم لو باجت ( کم هزینه ) کار را بسازیم ، البته جا دارد همینجا از آموزشگاه عطاپور ، آقای عطاپور و خانم گلدوست هم تشکر کنم که در این راه کمک کردند اما در کل سعی کردیم این کار را با حداقل هزینه و به قولی دلی بسازیم. به خاطر همین تمرکزمان را بر روی تمرینات گذاشتیم تا به سریع ترین حالت برای زمان فیلمبرداری برسیم. چیزی حدود ۳-۴ روز کار را با تمرینات و … به ۲۰ ساعت فشرده رساندیم .

فیلم در چه مرحله ای است؟

امروز که با هم صحبت می کنیم در مرحله ی تدوین است.

آیا این فیلم را به جشنواره هم می فرستید؟

بله ما تمام سعی مان این بود که بتوانیم کاری در خور جشنواره آماده کنیم که به امید خدا توفیقاتی حاصل شود و لذت ببریم .

آیا در نظر دارید که این ساختارشکنی را ادامه بدهید؟

بله قطعا، چون به نظرم برای بهتر شدن هر ساختاری و تغییر ساختار موجود که می تواند حداقل ذهنی برای یک فرد یا در بهترین حالت عینی برای جامعه باشد، اتفاق بیوفتد، لازم است که ساختار شکنی صورت بگیرد و تا زمانی که تعادل و صلح برقرار شود تابو شکنی و ساختار شکنی قطعا وجود خواهد داشت .
و در آخر هدفی که قطعا برای هر فیلمسازی وجود دارد ساخت فیلم بلند که مستلزم وجود سرمایه گذار و اسپانسر است که برای فیلم اولی ها اعتماد کمتری وجود دارد. می خواهم از عزیزانی که علاقه مند به سرمایه گذاری اند دعوت کنم که یک فیلم فوق العاده با هم بسازیم .

حرف آخر :

حرف خاصی نیست جز تشکر اول از خدا بعد خانواده ام که همیشه حامی و حمایتگرم بودند و همینطور از همه عوامل گروهم و همینطور از شما .
ممنون