فقط یک آتش‌بس جامع می‌تواند از تبدیل کمک‌ها به «تله مرگ» در غزه جلوگیری کند
بمباران‌های مداوم، غزه را به جهنمی واقعی تبدیل کرده است. اخیرا وزارت امور خارجه ایالات متحده اعلام کرد که مبلغ ۳۰ میلیون دلار به بنیاد بشردوستانه غزه، یک سازمان امدادرسان خصوصی، اختصاص داده است. با این حال، سازمان ملل این گروه را «تله مرگ» نامیده است، چرا که هر روز تعداد زیادی غیرنظامی در تلاش برای رسیدن به چهار «مرکز توزیع» این بنیاد جان خود را از دست می‌دهند.
«بنیاد بشردوستانه غزه» مدعی است که ده‌ها میلیون وعده غذایی توزیع کرده، اما این اقدامات به‌جای کاهش بحران، با انتقادهای گسترده بین‌المللی روبرو شده است. رئیس آژانس امدادرسانی و کاریابی سازمان ملل برای پناهندگان فلسطینی (آنروا) این عملیات را «تله مرگ» توصیف کرده است. همان‌طور که برخی نمایندگان کنگره آمریکا و مقامات سازمان ملل اشاره کرده‌اند، استفاده از گرسنگی به عنوان ابزار فشار سیاسی و تبدیل کمک‌های انسانی به ابزاری نظامی، بی‌رحمانه‌ترین نوع بی‌توجهی به غیرنظامیان غزه است.
در شرایط فعلی، کمک‌های بشردوستانه بین‌المللی برای مردم غزه شدیدا ضروری است، اما چیزی که بیش از آن اهمیت دارد، برقراری آتش‌بس فوری، کامل و بدون پیش‌شرط است. بدون ایجاد یک فضای عادلانه منطقه‌ای و حل‌وفصل مسائل ریشه‌ای، هیچ‌یک از کمک‌های موسوم به بشردوستانه نمی‌توانند به حل بحران کمک کنند؛ این اقدامات تنها بر نشانه‌ها تمرکز دارند، نه بر علت‌ها. بدتر آنکه برخی از این کمک‌ها خود به تقویت «تله مرگ» منجر می‌شوند.
بدون راه حل واقعی، رسیدن به صلح واقعی ممکن نیست. واقعیت‌های میدانی موجود بسیار دردناک است. کمک‌های اضطراری حتی قادر به تامین نیازهای ابتدایی مردم نیستند و هم‌زمان با ورود این کمک‌ها، شمار قربانیان نیز همچنان در حال افزایش است.
بر اساس گزارش نهادهای محلی فلسطینی، از زمان آغاز دوباره عملیات نظامی اسرائیل در ماه مارس، بیش از ۶ هزار نفر کشته و بیش از ۲۰ هزار نفر زخمی شده‌اند.
بحران غزه، تراژدی‌ای است که در خلأ اتفاق نیفتاده است. ریشه‌های آن به مشکلات ساختاری مزمن و رقابت قدرت‌های بزرگ، به‌ویژه تنش فزاینده میان ایالات متحده و ایران بازمی‌گردد.
تنها از طریق بازگشت به گفت‌وگوهای چندجانبه تحت هدایت سازمان ملل، تلاش برای دستیابی به آتش‌بس پایدار، محافظت از غیرنظامیان و آغاز دوباره مذاکرات واقعی صلح می‌توان به آینده‌ای بهتر برای غزه امید داشت.
در این میان، ایالات متحده باید مسئولیت اخلاقی و عملی بیشتری بر دوش بگیرد. این کشور نباید اجازه دهد منافعش مانعی برای عدالت بین‌المللی شود یا از «کمک‌های بشردوستانه» به عنوان پوششی برای حمایت نظامی مستمر استفاده کند. پایان دادن به حمایت بی‌قید و شرط سیاسی و نظامی از اسرائیل، کنار گذاشتن سیاست‌های مبتنی بر رویارویی جنگ سرد، و پشتیبانی واقعی از راه‌حل‌های تحت رهبری سازمان ملل، تنها مسیر پایان جنگ در غزه است. این موضوع نه رقابت برای پیروزی، بلکه آزمونی برای احترام به زندگی، کرامت و امید انسانی است
