سیاست حمایت‌گرایی فقط «زنگ‌زدگی» صنعت کشتی‌سازی آمریکا را تسریع می‌کند
«دفتر نماینده تجاری ایالا متحده» (USTR) روز دوشنبه ۲۴ مارس (۴ فروردین) یک جلسه استماع علنی برگزار کرد تا نظرات درباره طرح پیشنهادی برای اعمال عوارض علیه کشتی‌های تولیدشده در چین یا دارای پرچم چین را جمع‌آوری کند.
این جلسه استماع، وسواس حمایت‌گرایانه سیاستمداران آمریکایی را در تقابلی آشکار با نیازهای عمل‌گرایانه زنجیره تامین جهانی قرار داد.
بیش از ۳۰۰ انجمن تجاری در سطوح فدرال، ایالتی و محلی، به همراه صدها شرکت و فرد، در این جلسه استماع با ارائه نظرات خود به اعتراض علیه این عوارض پرداختند.
از دلالان کشتی در ایالات «فلوریدا» گرفته تا کشاورزان غرب میانه، تقریبا تمام گروه‌ها با این عوارض بندری مخالفت کردند؛ مخالفتی که نشان‌دهنده واکنش احتمالی علیه سیاست‌های یکجانبهگرایانه بود و بار دیگر ثابت کرد که حمایت‌گرایی هم از واقعیت دور است و هم با نارضایتی گسترده روبروست.
شدیدترین مخالفت‌ها از جانب شرک‌های آمریکایی بود. «جاناتان گلد» معاون سیاست‌گذاری زنجیره‌های اأمین و گمرک در «فدراسیون ملی خرده‌فروشی» تاکید کرد که نمایندگان صنعت این طرح را «تهدیدی بزرگتر از تعرفه‌ها» می‌دانند، چون مستقیما ثبات زنجیره‌های تامین را مختل خواهد کرد.
«کتی مت‌کاف» مدیرعامل «اتاق کشتیرانی آمریکا» صراحتا مخالفت خود را ابراز داشت و گفت جایگزین کردن کشتی‌های ساخت چین به سادگی روشن و خاموش کردن یک کلید لامپ نیست. «سی‌بورد» بزرگ‌ترین شرکت حمل‌ونقل بین‌المللی بار در آمریکا، یک ناوگان ۲۴ فروندی دارد که ۱۶ فروند از آنها در چین ساخته شده‌اند. مدیرعامل این شرکت شهادت داد که وضع عوارض بندری بر کشتی‌های ساخت چین «به‌طور ناخواسته شرکت‌های حمل‌ونقل آمریکایی را نابود می‌کند.»
بسیاری از صاحبان شرکت‌ها و نمایندگان صنایع استدلال کردند که اعمال عوارض بندری برای احیای صنعت کشتی‌سازی آمریکا بی‌معناست، چرا که این سیاست شرکت‌های کشتیرانی آمریکایی و بنادر کوچک و متوسط را با خطر ورشکستگی روبرو می‌کند، هزینه‌ها را بالا میبرد، صادرات را کم می‌کند، شغل‌ها را نابود می‌سازد، تولید ناخالص داخلی را کاهش می‌دهد و ضربه‌ای مهلک به اقتصاد ایالات متحده وارد می‌سازد.
اجرای طرح عوارض بندری فوق همچنین باعث آشوب در صنعت کشتیرانی جهانی خواهد شد و بیش از پیش زنجیره تامین جهانی شکننده را به ورطه نابودی می‌کشاند. طبق محاسبه «جو کرامک» رئیس و مدیرعامل «شورای جهانی کشتیرانی»، عوارض بندری می‌تواند ۶۰۰ تا ۸۰۰ دلار هزینه اضافی به هر کانتینر تحمیل کند. «سورن تافت» مدیرعامل شرکت MSC Mediterranean Shipping Co مستقر در ژنو و بزرگ‌ترین شرکت حمل‌ونقل کانتینری دنیا، خاطرنشان کرد تاثیر کلی این عوارض بندری بر صنعت احتمالا بیش از ۲۰ میلیارد دلار خواهد بود.
نمایندگان کشورهای حوزه کارائیب نیز بر این باورند که این اقدام به صنایع نفت و گاز این منطقه آسیب خواهد زد.
در حال حاضر، عوارض بندری همچنان در دست بررسی است، اما بسیاری از مالکان کشتی از ارائه نرخ به صادرکنندگان آمریکایی خودداری کرده‌اند.
این صداهای مخالف نشان می‌دهند که سیاست‌های یکجانبهگرایانه آمریکا فراتر از «مسائل داخلی» رفته و اکنون به نظام تجارت جهانی لطمه می‌زنند.
این صداهای عمل‌گرایانه از خط مقدم باعث می‌شود که «گزارش تحقیق بخش ۳۰۱» نماینده تجاری آمریکا و لفاظی‌های برخی سیاستمداران کم‌رنگ و ناتوان به نظر برسند.
آنها پیشرفت صنعت کشتی‌سازی چین را به بهانه‌ای به نام «حمایت‌ها و یارانه‌های دولتی» مرتبط می‌کنند، حال آنکه تعمدا از پذیرش این حقیقت اساسی طفره می‌روند: رونق کشتی‌سازی چین حاصل همکاری همه‌جانبه در زنجیره صنعتی و نوآوری پایدار فناوری است.
تاریخ مدت‌هاست ثابت کرده اگر آمریکا می‌خواهد عظمت صنعت کشتی‌سازی خود را احیا کند، باید با حل مشکلات داخلی خود به دنبال پیشرفت باشد، نه اینکه یک حصار حمایت‌گرایانه ایجاد کند.
وقتی اعتماد به رقابت آزاد از بین برود، حمایت‌گرایی تنها زنگ‌زدگی صنعت کشتی‌سازی آمریکا را تسریع خواهد کرد.
برخی ناظران بین المللی در مقایسه با ملاحظات اقتصادی، بر این باورند که اقدامات ایالات متحده بیشتر دارای انگیزه سیاسی است. با این وجود، سیاست حمایت‌گرایی هیچ برنده‌ای ندارد و فقط با همکاری باز می‌تواند به موفقیت دراز مدت دست یافت.
اگر ایالات متحده به سیاسی کردن مسائل تجاری و اقتصادی ادامه دهد، نهایتا این شرکت‌ها و شهروندان خود آمریکا خواهند بود که بهای آن را می‌پردازند.
