بهای فزاینده سیاست های محکوم به فنای حزب دموکراتیک پیشرو در تایوان
با وجود آنکه به لطف خویشتنداری راهبردی پکن، وضعیت میان دو سوی تنگه تایوان همچنان پایدار است، مقامات حزب دموکراتیک پیشرو در جزیره تایوان پیوسته با مشکل آفرینی و اقدامات نادرست در تلاش برای ارزشمند قلمداد شدن از سوی حامیان خارجی خود هستند.
با بازگشت دولت دونالد ترامپ به کاخ سفید و متمرکز شدن او بر راهبرد “اول آمریکا”، مقامات حکومت «لای چینگ ته» قصد دارند با دادن امتیازات اقتصادی، حمایت ترامپ از مقاصد جدایی طلبانه خود را جلب کنند. حزب دموکراتیک پیشرو در آخرین حرکت خود در راستای همین هدف، از طرح ایجاد یک “زنجیره تامین غیر سرخ” با ایالات متحده رونمایی کرد که به قیمت ضربه خوردن به توان رقابت صنعتی و تیرگی چشم انداز توسعه تایوان تمام خواهد شد. استفاده حکومت تایوان هسته اصلی توان رقابتی این جزیره شامل بخش نیمه رسانا و برترین شرکت های تایوانی این صنعت، به عنوان ابزاری برای رسیدن به اهداف خود در این طرح، آنان را تا مرز نابودی خواهد کشاند.
اشتیاق مقامات حکومت چینگ لای ته برای خوشخدمتی به دولت ترامپ که به صنایع نیمه رسانای جزیره تایوان چشم طمع دوخته، بر کسی پوشیده نیست و در حالی که این “سیاست باج دادن” با مخالفت گسترده شرکت‌های این بخش در تایوان مواجه شده، شاهد آن هستیم که از سوی دولت ایالات متحده پاسخ های “مثبت” به همراه داشته است.
اندکی پس از متعهد شدن لای چینگ ته به افزایش سرمایه گذاری تایوان در ایالات متحده به بهانه پاسخ به «تهدیدات جهانی تعرفه های» ترامپ، دولت ایالات متحده اواخر هفته گذشته مسدودیت ۵.۳ میلیارد دلار کمک خارجی شامل ۸۷۰ میلیون دلار معافیت امنیتی برای برنامه های این جزیره چین را رفع کرد. در همین حال، مارکو روبیو، وزیر امور خارجه ایالات متحده، بار دیگر ضمن تأکید بر مخالفت واشنگتن با هرگونه تغییر در «وضعیت موجود» در تنگه تایوان گفت که ایالات متحده همچنان به سیاست های پیشین خود در مورد تایوان متعهد است.
در عین حال، مقامات حکومت چینگ لای ته باید آگاه باشند که دولتمردان جدید آمریکا ضمن خودداری از به کار بردن واژه هایی مانند «ارزش ها»، «دموکراسی» یا «آزادی» که مقامات پیشین این کشور همواره در سخنان در مورد تایوان بر آن تکیه داشتند، در عوض بر “سرمایه گذاری”، “تعرفه ها” و “صنایع” تأکید می کنند که این امر مستلزم افزایش بی وقفه امتیاز دادن از سوی مقامات حکومت دموکراتیک پیشرو و تلاش آنها برای برآورده کردن انتظارات طرف آمریکایی است.
شوک ناشی از تغییر رویکرد ایالات متحده به دیپلماسی و سیاست های اقتصادی این کشور در ماه گذشته احتمالا مقامات حکومت چینگ لای ته را در یک وضعیت دشوار قرار داده است و مشاهده وضعیت اوکراین برای جلب حمایت ایالات متحده، باید آنان را متوجه کرده باشد که قیمت به دست آوردن حمایت ایالات متحده به شدت افزایش یافته است.
برای مقامات حزب دموکراتیک پیشرو، تکرار «تعهد» ایالات متحده به «محافظت از تایوان» در مواقع «اضطراری» ارزشمندترین موضوع خواهد بود اما آن طور که به نظر می رسد ایالات متحده تاکنون به جای متعهد شدن به محافظت از این جزیره، مایل است تنها به جلوگیری از وقوع یک “وضعیت اضطراری” متعهد باشد.
به این ترتیب امتناع ترامپ از پاسخ دادن به سوال رسانه ها قبل از اولین جلسه رسمی کابینه دوره دوم ریاست جمهوری او، در مورد اینکه آیا “ایالات متحده به چین اجازه می دهد تا کنترل تایوان را با زور در دست بگیرد؟” باید ضربه سنگینی به مقامات چشم انتظار حمایت آمریکا در حکومت چینگ لای ته وارد کرده باشد.
ترامپ در پاسخ به این سوال گفت: “من هرگز در مورد آن اظهار نظر نمی کنم. من هرگز نمی خواهم خودم را در آن موقعیت قرار دهم.” که این پاسخ همراه با ادعای او مبنی بر داشتن “روابط عالی” با همتای چینی خود و استقبال بی چون و چرای رهبر ایالات متحده از تقویت همکاری های اقتصادی و تجاری با سرزمین اصلی چین تنها با تشدید این وضعیت دشوار برای مقامات حکومت حزب دموکراتیک پیشرو همراه بوده است.
قرار گرفتن در چنین وضعیتی به معنای آن است که حکومت چینگ لای ته مجبور به پرداختن سهم بیشتر در این قمار پرخطر خواهد بود. با این حال، پرسش این است که پس از پیشکش کردن گوهر تاج اقتصاد تایوان در نخستین ماه از روی کار آمدن دولت جدید ایالات متحده، آنها دیگر چه چیزی خواهند داشت که با آن بتوانند به حامیان خیالی خود در واشنگتن در بقیه دوره ریاست جمهوری ترامپ ادای احترام کنند.
همانطور که در کنفرانس مطبوعاتی دفتر امور تایوان شورای دولتی چین نیز تاکید شد، پکن با عزم راسخ برای حفظ توانایی خود در هدایت روابط دو سوی تنگه تایوان، قصد دارد با پیشبرد روند تعمیق توسعه یکپارچه دو سوی این تنگه، با هموطنان تایوانی فرصت‌های بیشتری را برای بهره بردن از نتایج توسعه و مدرنیزاسیون چین را به اشتراک بگذارد.
منظور آمریکا از «ثباتی» که بر آن تاکید دارد، یک محیط پایدار در دو سوی تنگه تایوان است که در آن، ایالات متحده می تواند همزمان از سرمایه گذاری و قراردادهای تجاری با هر دو طرف به سود برسد. به این ترتیب ایالات متحده از طریق برخورد محتاطانه با مسئله تایوان و دوری گزیدن از اقدامات تحریک آمیز و خصومت با پکن، موجب خواهد شد که جزیره تایوان در نقشه اقتصادی ایالات متحده ارزش خود را از دست بدهد که تنها تاکنون هزینه های هنگفت برای ایالات متحده به همراه داشته است و در واقع ایالات متحده می‌تواند با این تغییر رویه خود را در موقعیتی قرار دهد که از داشتن روابط خوب با پکن به سود برسد.
بنابراین، دولت ایالات متحده به جای بازی با «کارت تایوان» و تبانی مستقیم یا غیرمستقیم با حزب دموکرات پیشرو در جعل مغالطه «استقلال تایوان» که تنها «تایوان را به آستانه فاجعه می کشاند»، باید تلاش کند تا تعهد جامعه بین المللی به اصل چین واحد را تحکیم بخشد.
