بریکس، نیروی محرکه و امیدی تازه برای «جنوب جهانی»

شی جین پینگ رئیس جمهوری خلق چین ضمن شرکت در نشست سران «بریکس پلاس» که روز ۲۴ اکتبردر شهر کازان روسیه  برگزار شد، با ایراد یک سخنرانی مهم تاکید کرد که «جنوب جهانی» نیروی محرکه و امید جدیدی از بریکس را مشاهده می کند.

شی جین پینگ در این سخنرانی، ایده هایی چون حفظ صلح و تحقق امنیت مشترک، احیای توسعه و دستیابی به رفاه مشترک، توسعه مشترک تمدن‌ها و تحقق تنوع و هماهنگی را مطرح کرد و گفت: این تجسم مشخص از سه ابتکار بزرگ جهانی در مکانیسم همکاری بریکس است، از واکنش های مشتاقانه به این پیشنهادها می توانیم دریابیم که کشورهای «جنوب جهانی» نیروی محرکه و امید برای ساختن فردایی بهتر را در بریکس مشاهده می کنند.

طبق سخنان شی جین پینگ، مدرن‌سازی مشترک کشورهای «جنوب جهانی» یک رویداد بزرگ در تاریخ جهان و یک شاهکار بی سابقه در روند تمدن بشری است. مکانیسم همکاری بریکس در عصر ظهور جمعی کشورهای «جنوب جهانی» شکل گرفت و کشورهای بریکس پویاترین بخش فرآیند توسعه اقتصادی در جهان امروز هستند.

می توان گفت همکاری های بریکس به مفهوم تجسم آرزوهای مشترک و خواسته های اصلی کشورهای «جنوب جهانی» برای آینده است. به عبارت دیگر، صلح، نه جنگ؛ توسعه، نه فقر؛ باز بودن، نه بسته بودن؛ همکاری، نه تقابل؛ همبستگی، نه تفرقه؛ انصاف، نه قلدری، بخش عمده خواسته های مشترک کشورها از جمله کشورهای جنوب جهانی است که می تواند در قالب همکاری های بریکس تحقق یابد.

از زمان آغاز سازوکار همکاری بریکس، مجموعه‌ای از اقدامات و تدابیر مهم اتخاذ و اجرا شده است که واقعاً به نفع همه کشورها و مردم بوده است. این اقدامات و تدابیر نقش مهمی در ارتقای ثبات و امنیت جهانی، ارتقای ارتباط بین زنجیره تولید و عرضه جهانی و مقابله با خطرات و تهدیدهای ضد جهانی شدن داشته است. نتایج عملی متعدد نشان داده است که «همکاری بزرگ بریکس» در سمت درست  تاریخ قرار دارد و همچنین Kسهم بریکسL را در ترویج ساختن جامعه ای بشری با سرنوشت مشترک ادا خواهد نمود.

چرا همکاری بریکس این قدر منسجم است؟ درک این معما برای برخی نخبگان سیاسی غربی دشوار است، اما برای کسانی که در همکاری بریکس شرکت می کند، درک این موضوع بسیار آسان تر می شود. همکاری بریکس یک ویژگی متمایز دارد، یعنی بسیار راحت و آسان است. هر کشور مسیری را برای شرکت و حضور در این گروه انتخاب می کند که احساس می کند راحت تر می تواند در آن مسیر حرکت کند. این کشورها لازم نیست نگران تهدیدات برای منافع اصلی خود باشد و مطمئن هستند که می توانند خواسته ها و منافع معقول خود را به مناسب ترین روش محقق کنند.

البته، اجباری هم در این گروه وجود ندارد. مهم نیست که کشور چقدر بزرگ باشد یا کوچک، همه از احترام یکسان برخوردارند. این با اتحادهای نظامی و سیاسی یکجانبه و هژمونیک کشورهای غربی در گذشته تفاوت اساسی دارد.