بررسی ادغام فرهنگ و گردشگری در موزه‌های چین
بازدید از یک موزه یا رفتن به یک سفر مطالعاتی یک روند اجتماعی است که در چین به سرعت در حال توسعه است امری که به شکلی چشمگیر باعث افزایش بازدید از موزه‌های بزرگ و پرطرفدار شده است. بخاطر چنین استقبال بالاست که بسیاری از موزه‌ها ساعات بازدید خود را افزایش داده‌اند. به علاوه، این بازدیدکنندگان فقط شامل دوستداران تاریخ و باستان شناسی نیستند بلکه شمار روزافزونی از مردم عادی نیز جزو آنها هستند.
همه اینها حاکی از آن است که بخش گردشگری فرهنگی در حال نشان دادن یک احیای قدرتمند است که متعاقبا ادغام فرهنگ-گردشگری را تسریع بخشیده است.
با این وجود، رشد فزاینده بازدیدها چالش‌های جدیدی را برای موزه‌ها ایجاد کرده زیرا آنها باید به تقاضای بازدیدکنندگان برای خدمات فرهنگی ویژه، چه بسا سفارشی، پاسخ دهند و اقداماتی را برای تسهیل بهتر پژوهش‌های دانشگاهی انجام دهند.
تجربه «موزه سوجوئو» در استان «جیانگ‌سو» (شرق چین) ممکن است به خوانندگان این ایده را بدهد که موزه‌ها برای مدیریت حجم بالای بازدیدکنندگان چه تدابیری باید اتخاذ کنند.
اول، موزه‌ها باید نقش خود را فراتر از قلمرو سنتی آموزش و پژوهش گسترش دهند و در بخش گردشگری محلی ادغام شوند. به عنوان مثال آنها می‌توانند نظرسنجی‌هایی را برای مشخص ساختن نوع خدمات فرهنگی که باید به منظور پاسخگویی به نیازهای بازدیدکنندگان ارائه کنند، انجام دهند.
در واقع، موزه سوجوئو در سال ۲۰۰۷ از طریق یک پرسشنامه از بازدیدکنندگان نظرسنجی انجام داد که باعث شد دریابد اکثریت بازدیدکنندگان را زنان جوان و میانسال و تحصیلکرده تشکیل می‌دادند که در شبکه‌های اجتماعی بسیار فعال بودند. و کاربران شبکه‌های اجتماعی بر عادات و تصمیمات مسافرتی مردم تاثیر می‌گذارند و باعث رونق روندهایی مثل تور گردباد و «پیاده روی در شهر می‌شوند.
داده‌های جمع آوری شده از چندین پلتفرم شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که به طور کلی، بازدیدکنندگان موزه‌ها بیشتر به تماشای اقلام نمایش داده شده، لذت بردن از استراحت کوتاه همراه با نوشیدن چای یا قهوه، تجربه محصولات سفارشی، به اشتراک‌گذاری اطلاعات و داده‌ها در شبکه‌های اجتماعی و گشت و گذار دقیق در شهر اهمیت می‌دهند. این باعث شد موزه سوجوئو یک کتاب جیبی به عنوان یک محصول ویژه چاپ کند که نه فقط حاوی اطلاعات درباره کلکسیون‌های این موزه است بلکه درباره دیگر جاذبه‌های گردشگری این شهر هم مطالبی دارد.
دوم، به کارگیری فناوری دیجیتال می‌تواند اصلاحات در حوزه میراث فرهنگی و آثار هنری را ترویج کند. تعجبی ندارد که نمایشگاه‌های دیجیتالی شده و نمایش مصنوعات موزه و خدمات هوشمند در چین رواج یافته است.
برخی موزه‌ها همچنین راه‌های تازه‌ای برای تعامل با مخاطبان آنلاین پیدا کرده‌اند. می‌توان کل موزه را با استفاده از مدل‌سازی مجازی سه‌بعدی با دقت بالا، به همراه موقعیت، محیط و مجموعه‌های آن به صورت آنلاین بازتولید کرد تا بازدیدکنندگان بتوانند آثار را با دقت بیشتری مشاهده کنند. همچنین، نمایش‌های آنلاین موزه‌ها می‌توانند به مخاطبان فرصت مطالعه فرهنگ و تاریخ مرتبط با آثار را بدهند. در حقیقت، نمایش‌های آنلاین موانع فضا را شکسته و به مدرم یک دید چند بُعدی از کلکسیون‌های موزه می‌دهد.
سوم، ادغام فرامرزی منابع فرهنگی و آموزشی در برهه‌ای که چین در حال ترویج یادگیری و آموزش درازمدت است، به روندی جدید تبدیل شده است.
چین از سیاست‌هایی رونمایی کرده تا دانش آموزان را ترغیب به بازدید از موزه‌ها و افزایش دانش آنها از گذشته نماید تا آن تجربه را با درس‌های گنجانده شده در برنامه درسی مدرسه تکمیل کنند.
دانشجویان در دانشگاه‌ها هم می‌توانند در سمپوزیوم‌ها، دوره‌های آثار باستانی و هنری و فعالیت‌های داوطلبانه شرکت کنند. به عنوان مثال در استان جیانگ‌سو ۲۰ معلم محلی برای بررسی توسعه مشترک موزه‌ها و مدارس، انتخاب شده‌اند.
و چهارم، موزه‌ها همچنین باید خدماتی را برای سالمندان نیز ارائه دهند، با توجه به این واقعیت که افراد مسن بیش از ۲۰ درصد از کل جمعیت چین را تشکیل می‌دهند. موزه سوجوئو در این خصوص سال گذشته میلادی نظرسنجی با حضور بیش از ۸۰۰ فرد بالای ۶۰ سال از طریق پرسشنامه و مصاحبه انجام داد. از شرکت کنندگان در این نظرسنجی درباره دیدگاه‌هشان در خصوصو موزه‌ها، تعداد دفعات بازدید از موزه‌ها، تجربیاتشان از بازدید از موزه‌ها و خواسته‌های بیشتری از موزه‌ها پرسیده شد. بر اساس نتیجه این نظرسنجی پیش نویس آیین نامه‌ای تهیه گردید.
موزه‌ها می‌توانند خدمات سازگار با سن را مطابق با سلامت جسمانی، ترجیحات فرهنگی، نیازهای معنوی و علایق بازدیدکنندگان سالمند توسعه دهند و خدمات خود را با کاربرپسند کردن مکان برای کاربران ویلچر و افراد دارای معلولیت و ارائه خدمات فوریت‌های پزشکی بهبود بخشند.
بروشورهای موزه، تابلوها و توضیحات اقلام نمایشی برای سالمندان باید بسیار خوانا و قابل درک باشند. در عین حال وب‌سایت‌های موزه هم می‌بایست اطلاعاتی دقیق درباره خدمات قابل ارائه توسط موزه ارائه دهند.
موزه‌ها همچنین باید آثار را طوری در معرض دید قرار دهند که بازدیدکنندگان به‌ویژه سالمندان و افراد دارای معلویت قادر باشند با حداقل تلاش در کمترین زمان ممکن آنها را ببینند.
موزه‌ها فقط با تمرکز به نیازهای واقعی بازدیدکنندگان می‌توانند خدمات فرهنگی بهتری ارائه دهند.
